“Mavi Üniforma Hayalim”

Küçüktüm,
her siren sesinde kalbim hızla atardı,
mavi ışıklar gökyüzüne dokunur,
ben de o ışığın altında hayal kurardım.

Bir gün dedim,
“Ben de o üniformayı giyeceğim,
adaletin adımlarını ben de atacağım.”
Ama kader… Başka bir yoldan çağırdı beni.

Tekerlekler döndü,
ben durmadım;
bacaklarım yürümese de
kalbim hep vatan nöbetindeydi.

Bir kalem verdiler elime,
ben de onunla devlete dua yazdım,
her kelimemde bir selam vardı
polisime, askerime, vatanıma…

Şimdi bilirim,
her kahraman silah taşımaz;
kimisi kelimelerle nöbet tutar,
kimisi kalbiyle.

Benim üniformam yok,
ama kalbim mavi,
çünkü ben hâlâ inanırım:
vatan sevgisi, yürekte taşınır.

Rukiye Türeyen

Kaynak: YENİ SAKARYA GAZETESİ