Gazetemizin babası, kurucusu, Adapazarı Ticaret Borsası’nın ve Gazeteciler Cemiyeti’nin unutulmaz başkanı rahmetli Hasan Uyar’ın aramızdan ayrılışının üzerinden 17 yıl geçti...
Onu bu vefat gününde hayırla yad edip, dualarla anıyoruz…
25 Ekim 2008 tarihli gazetemizin birinci ve üçüncü sayfalarını, ondan ayrılışın getirdiği hüzünlü yazı ve haberlere ayırmıştık…
O günkü hislerle kaleme aldığım yazıyı bir kez daha sizlerle paylaşmak istedim...
“Hasan Uyar, bana eşimin babası olması bir yana, bir arkadaş, bir sırdaş, bir vazgeçilmez dost oldu yıllarca...
Gurur duyulacak bir aile reisiydi...
Tanısın tanımasın, herkese aynı şekilde ve samimi duygularla yaklaşırdı…
Yüreği iyiliklere açık, kötülüklere kapalıydı daima...
Gazetesini çocuklarından ayırmayacak derecede ciddiye alır, sever ve kıskanırdı…
Sosyal bir kimliğe sahipti...
Bu yöneyle bir anlamda isimsiz ama saygın bir toplum mühendisi gibiydi...
İlahi emrin yaklaştığını hissettiği saatlerde dahi kimseye yük olmamak ve dahi üzmemek için “Ben iyiyim” diyebilen bir metanet abidesi olarak aramızdan ayrılıp giden gazetemizin kurucusu ve sahibi sevgili Hasan Uyar’ı unutmak, Yeni Sakarya ailesi için hiç de kolay olmayacak...
Onu toprağa vermenin üzerinden sayılı saatler geçti...
Bugün çok yaslı ve çok acılıyız...
Hiçbir zaman saygınlığını yitirmeyip, çocukla çocuk, büyükle büyük olacak kadar olgun ve erdemliydi...
Kendini borçlu hissettiği topluma basın yoluyla hizmeti, hayatının öncelikli ilkesi saydı.
Tek başına sürekli gelişme gösteren saygın bir gazeteyi omuzladı, yarım asrı aşkın sürede...
Bir kaç dönem başkanlığını yaptığı Gazeteciler Cemiyeti’nin prestiji uğruna mücadele verdi, yıllarca ve yılmadan...
Adapazarı Ticaret Borsası’na üstün hizmet anlayışıyla başkanlık yaptı, kalıcı tesisler kazandırdı.
Bunun yanında daha pek çok sosyal ve yardım derneklerinde severek ve isteyerek görev yaptı.
Biliyorum; bunları yazıyorum diye sitem edecektir bana, yine yattığı yerden...
Ne yapalım, her zaman olduğu gibi engin hoşgörüsüne sığınmaktan gayri bir şey gelmez ki elden...
Sadece Yeni Sakarya ailesini değil, onu tanıyan herkesi yetim bırakıp ayrıldı aramızdan...
Ey koca çınar...
Kabrin güllük gülistanlık, mekanın cennet, sana rahmet olsun...
Gözün arkada kalmasın sakın...
Zira eserine sahip çıkmak bir yana, daha da ilerilere taşıyacak güçlü bir yapı bıraktın arkanda...
Hesap aleminde, hesabını kolay verenlerden olman dua ve dileğiyle...
Yolun açık, ruhun şad olsun...”
O unutulmaz insanın ardından böyle dile getirmiştim hislerimi...
O günün acısını hissettim, yıllar sonra içimde bir kez daha, onu rahmetle anarken...
Sanırım “Çiçeğim” dediği gazetesinin bugünlere gelişini görseydi, çok mutlu olurdu...
Bu duygularla gidiyor Bizim Bahçe’nin “Orkideleri”, ruhuna bir Fatiha okuyacak dostlarına ve okuyucularımıza...
