1.
Benim hiç çocuk olamayışımın ilkokul birinci sınıfta okuduğum ilk kitabın 'Can Ali' (Cin Ali değil) olduğuna kimseyi inandıramamamla bir ilişkisi var mı acaba?
2.
'İçindeki çocuk' klişesinden nefret ettiğimi söylemiş miydim?
3.
Çocuk-olmak… Heidegger olsaydı bunu hangi kavramla karşılardı acaba?
4.
Çocukluğumun önemli bir kısmı köyde geçti. Kiraz ağaçlarını okuyup ezberlemekle…
5.
Mustafa Kutlu'nun 'Cüz Gülü'ndeki birinci çocuk benim; -itiraf ediyorum!
6.
Hilmi Yavuz'un o enfes 'akşam ve çocuk' şiiri şöyle başlar:
'Zaman iyice alçaldı… aşklar
görünür oldular ve 'mazi kalbimde yara'
o konak yıkık, harap, anımsıyorum
bulutlar ağır ağır inerdi odalara'
7.
'Çocukken Hâşim'in şiirlerinden yoğun menekşeler' çalarmış Hilmi Yavuz; bense Hilmi Yavuz'un şiirlerinden 'yoğun erguvanlar' çaldım çocukken…
8.
Necatigil'in 'Yıldızlar' şiirini okuduğumda çocukluğum çok gerilerde kalmıştı…
9.
'Ebedi vakansta çocuk olmayacaksın artık' Bu dizeyi nerde okumuştum?
10.
'Çocukluğunu cebine koy ve kaç. Zira sahip olduğun tek şey budur!' Bu dizeyi de?
11.
Tam çocuk olacak adammışım ben!
12.
Hermann Hesse'in çocuk kahramanları bana ne kadar da benziyor…
13.
Çocuk, son kertede vicdan sahibi-olmak demektir bana göre…
14.
Hemingway, "Mutlu bir çocukluk geçirmiş kişi, edebiyatçı olmaz" der.
15.
Dağlarca'nın Çocuk ve Allah'ı dünya edebiyatının en güzel şiir kitaplarından biridir. Duadır bir bakıma.
16.
'Çocukluğunu atlayıp iyileşen var mı hiç?' diye soruyor Lucie Delarue-Mardrus. Ben de soruyorum!
17.
'Çocukluğum şu buğday ekmeğinden gelir' diyor Edmond Vandercammen. Benimse bağbozumu zamanı elmadan yapılan pekmezden. Ya senin ki ey okur, senin çocukluğun?
18.
Kuvvetle hülyâ etsem geri gelir mi çocukluğum?
19.
Evet, öyle, uzun bir hastalık. Çocukluğum…