*Eşeğine bakmaz da Hasan dağına  oduna gider.
         *Eşeğini maldan sayar.
         *Eşek arısı gibi bal yapmaz.
         *EŞEK ALTUN YULAR TAKSA; YİNE EŞEK YİNE EŞEK.
         *Eşek at olmaz, ciğeri et olmaz.
         *Eşek bile makamla anırır.
         *Eşek büyüdü, semer küçüldü.
         *EŞEK BAŞ OLUNCA, ENCAM HAYR OLMAZ.
         *Eşek çamura batınca, yol gösteren çok olur.
         *Eşek dağda ölür, zararı eve gelir.
         *Eşek eşeği borç kaşır.
         *EŞEĞİN KUYRUĞUNU KALABALIKTA KESİNCE, KİMİ UZUN DER KİMİ KISA.
         *Eşek hoşaftan ne anlar, suyunu içer, tanesini bırakır.
         *Eşek ile gitme yola, başına gelir bela.
         *Eşek yine eşektir, atlastan çulu olsa.
         *EŞEK BİLE BİR DÜŞTÜĞÜ YERE BİR DAHA DÜŞMEZ.
         *Eşek yüklü olunca anırmaz.
         *Eşekten doğma katır, ne hal bilir ne hatır.
          *Et giren yere dert girmez.
         *EŞEK YİNE O EŞEK, AMA ÇULU DEĞİŞMİŞ.
         *Et ile tırnak arasına girilmez.
         *Et ile tırnak arasına giren kıymıktır.
         *Et kanlı, yiğit canlı gerek.
         *EŞEKTEN DÜŞMEK, ATTAN DÜŞMEKTEN DAHA TEHLİKELİDİR.
         *Et lokması, can sefası.
         *Et ne kadar arık olsa, ekmek üstünde yaraşır.
         *Etekleri zil çalıyor.
         *EŞİNİ, AŞINI, İŞİNİ BİL.
         *Eti benim kemiği senin.
         *Eti yer, kemiğine göz diker.
         *Ettiği hayır, ürküttüğü kurbağaya değmez.
         *ETME BULMA DÜNYASI.
         *Ettiğini etmek kafirlik.
         *Ettin bir hayır, tut bacağında ayır.
         *Ev alma, kendine komşu al.
         *ETME BULURSUN, SONRA PİŞMAN OLURSUN.
          *Etme bulma,  eden bulur, inleyen ölür.
         *Ev sahibi çorbanın tuzsuz olduğunu bilir.
         *Ev sahibi misafirin hizmetkarıdır.
          *ETME KOMŞUNA GELİR BAŞINA.
         *Ev sahibi mülk sahibi, hani bunun ilk sahibi.
         *Ev sahibinin bir evi, kiracının bin evi var.
          *Ev yanmış ama borç bacadan kaçmış.
         *EV YAP, EV YIKMA.
          *Ev yapanla, evlenene Allah yardımcıdır.
            *Evde bir olunca yabanda bin olsun.
            *Evdeki hesap çarşıya uymaz.
            *EV YIKANIN EVİ OLMAZ.
            *Evde bir kez ölünce, yabanda bin kez öl.
            *Eve hırsız girdikten sonra kapıya kilit asar.
            *Evi yanmış Çıfıt karısı gibi yaygara eder.
            *Evinde ekmeği yer, elin damında ürür.
            *EVİ EV EDEN AVRAT, YURDU ŞEN EDEN DEVLET.
            *Evini tamir etmeyenin, kendi başına yıkılır.
            *Evini temiz tut misafir gelir, vücudunu temiz tut ölüm gelir.
            *Evladı olmayanda merhamet olmaz.
            *EVİNDE RAHAT OLMAYAN DÜNYA CEHENNEMİNDEDİR.
            *Evlenene, ev yapana Allah yardımcıdır.
            *Evli evinde, köylü köyünde gerek.
            *Evli evine, evsiz saman damına.
            *EVİ EV EDEN KADINDIR.
            *Evli evine, köylü köyüne, evi olmayan sıçan deliğine.
            *Evvel can, sonra canan.
            *Evvel can, sonra cihan.
            *EVVEL DÜŞÜN, SONRA SÖYLE.
            *Evvel görüş, sonra biliş.
            *Evvel hesap, sonra kasap.
            *Evvel kaçan kurtulur.
            *EVVEL KOMŞUSUNU BUL, SONRA YURDUNU TUT.
            *Evvel selam, sonra kelam.
            *Evvel taam, sonra kelam.
            *Evvel yediğin hurmalar, sonra yüzünü tırmalar.
            *EVVEL ZAHMET ÇEKEN, SONRA RAHAT EDER.
              KAYNAK: Türk Atasözleri ve Deyimleri, Milli Kütüphane Başkanlığı