İçeride ve dışarıda olmak üzere son iki haftayı galibiyetle kapatan Sakaryaspor grubunun vasat takımlarından Darıca Gençlerbirliği’ne yenilerek, kazanılan 6 puanın getirdiği ümit ve sevinç ile stada gelen taraftarlarını bir kez daha şaşırtarak üzüntüye boğdu…
Anlaşılan iki haftalık başarı futbolcuları şımartmış…
Belli ölçüdeki yetenekleri maçı kurtarmaya yetmedi…
Kaleci Hüseyin’den başlayarak takımın ayağına top yakışan bir iki oyuncudan biri olan Doğan Şavkın’a kadar bütün oyuncular en çok kim dökülecek yarışına girmişler gibiydiler…
Hal böyle olunca Güngörzade Cevdet Efendi ikinci devreyi seyretmeden tüydü ilk yarı sonunda tribünden…
İkinci devre ilk yarıdakinden de kötü, bozuk ve dağınık futbolcular bir kez daha sırtlarında hangi takımın formasını taşıdıklarını unutmuş olacaklar ki mahalle maçına dönüştürdüler oyunu…
Koca takımda iyi denebilecek bir oyuncu olmaz mı?
Maalesef yoktu ve bir bütün halinde ve sözleşmişçesine berbat bir oyun ortaya koydular…
Karşı takım da sıradan bir ekip havası verince maçı 90 dakika ve bir beraberlik ümidiyle bitirmeye zorladım kendimi…
Ne yazık ki beklediğimi bulamadım ve acı içerisinde ayrıldım stattan…
Bu oyunculara para vermek için çırpınmış idareciler…
Eğer 1965 yılında biz böyle oynasaydık bırakın para almayı kendimizi cezalandırıp takıma para verirdik…
O anlayış geride kaldı şimdi Sakaryaspor formasını giymek işporta fiyatına düştü…
İnsan böyle futboldan soğutulur ancak…
Kaderimiz yine üzülmek anlaşılan…
Bari düşme potasının üzerine tutunabilsek…
O dahi büyük başarı bu ekip için…
Dileğim ligi ortalarda bir yerde bitirmek…
İnşallah başarılı oluruz…
Bu duygularla takıma Bizim Bahçe’den “fesleğenler” gitsin istedik...