kirazçiçeklerime; -öğrencilerime…
I.
annesi rüyâ olan çocuklar için
çiçek pasajı sayılır nisan
o ‘dar kapı’dan güllerle geçin
dilin kırk birinci bahçesi insan
bir hüzünde serpilir, büyür
kuşların adına şenlikler yapar
senin yaşadığındır, elbet büyüdür
yüzündeki kirazdan esinlenir nar
dağılıyor kâğıda yeşil mürekkep
kalem mahcup, dil mahcup, sen
mahcup bir edayla sanki hep
bir rüzgâr oldun kalbime esen
kirazçiçekleri bu solgun bahçeye
safalar getirdi ve şiiri her şeye
II.
annesi rüyâ olan çocuklar için
bir yolculuktur başlar akşama
akşamın içinde kayboldu niçin
başını yavaşça yasladı cama
yer değiştirdi bahçeyle bellek
başucu kitabının adıdır şafak
sen susuyorsun, geçiyor melek
geride kalan yapraklara bak
dilin o küçük havuzundaki
ve şenlik ateşleri yanıyor işte
anlatılmaz olanı taşıyor sâki
kelimeler yaradır bu bekleyişte
kirazçiçeği, ne söylediysen hatıra
ve yazdın adını kalbimdeki satıra
III.
annesi rüyâ olan çocuklar için
delilik kılavuzu değil mi nisan
ikindinin buğdayını gözlerle biçin
bir uykudan ansızın uyanmıyorsan
sana bir sır vereyim, bir sır
kendini göreceksin sakın şaşırma
güller ne yapar, ne söyler ıtır
n’olur dünyanın kalbini kırma
bak, bir kabukta iki badem
ordasın işte güzellikten perişan
bu şarkıya rüyâda başladın madem
aşkın o erguvan giziyle kuşan
kirazçiçeği dedim sana, kiraz küpeli
olsun diye her şey âh güzel deli
