Gazetemizde önceleri haftada bir yazarken, olumlu tepkiler sonrası haftalık yazı sayısını ikiye çıkaran Selim Gündüzalp, ilimizde unutamadığı dostları yanında, sözü sohbeti dinlenir; saygın ve sevilen eski fakat eskimeyen gönül erleriyle ilgili ilginç hatıralara da yer verir…
Haftanın ilk yazısında yine öyle bir anıya ver verdi…
Bu defaki kahramanı Terzi Mümin amca…
Rüyasında kızını görmüş, babasına ait siyah kalın çerçeveli sapı kırık gözlüğü tamire götürürken…
Sormuş “Babamdan geriye tek bu gözlük mü kaldı…”
Cevap alamamış…
Sonra kendine gelmiş, uyanmış gördüğü rüyadan…
Dalıp gitmiş “Terzi Mümin amcadan geriye gözlükten gayri ne kaldı” diye…
Birden gelivermiş aklına usul bilir, terbiye görmüş, davudî sesiyle Karaosman Camii’nin minaresinde okuduğu ezanlar…
O sesi dinler gibi olmuş, tıpkı vefat etmeden önceki sadasıyla…
Bir “ezan bülbülü” olarak Terzi Mümin amcadan sapı kırık tek bir gözlükten gayri, işte o unutulmaz ezan sesleri kalmış geride hatıra olarak…
“Namaza davet eden sesin, yağmur misali damla damla düşüşü” gelmiş aklına…
Selim Gündüzalp, ezan sesinin esatir-i ikliminde dolaşa dursun; bir kahramandan geriye kalan çerçevesi yuvarlak bir tel gözlüğün bende bıraktığı derin izden söz edeceğim; Mümin amcanın sapı kırık gözlüğünün önemine değinerek…
Ünlü aktör Anthony Quinn’in unutulmaz “Çöl Aslanı” filminde canlandırdığı Ömer Muhtar’ın Libya’nın kurtuluş mücadelesini anlatan filmdeki acımasız İtalyan General Rodolfo Graziani’ye karşı verdiği mücadelenin sonunda idam edilişi sırasında elinde tuttuğu tel çerçeveli, yuvarlak camlı gözlüğünün, son nefesinde yere düştüğünü, filmi izleyenler hatırlayacaklardır…
O gözlük, herkes gözyaşı içerisinde uzaklaşıp gittiğinde, sehpada cansız ve yalnız kalan Ömer Muhtar’ın yanına gelerek, yerdeki gözlüğü alıp giden küçük bir çocuğun verdiği yürek dolusu mesajı hatırlattı bana…
Kalemine, gönlüne sağlık Sevgili Gündüzalp…
Sanırım çocukluk günlerimin komşusu Hurdacı Osman amcadan da sana, o gözlüğün bıraktığı izlenimlerden daha fazlası, nice hatıralar kalmıştır…
