'BU TOPRAKLAR HEPİMİZE YETER'

Türkiye Harp Malulü Gaziler-Şehit Dul ve Yetimler Derneği Sakarya Şube Başkanı Niyazi Borinli, halkın gazi ve şehitlere duyarsızlaşmaya başladığından dert yanarken, çözüm sürecinden ise umutlu olduğunu söyledi: “Neden öldürsün birbirini, Çanakkale’de şehit düşen atalarımızın çocukları? Bu topraklar hepimize yeter.”



Ülkemizde 14-21 Nisan tarihleri arası, Şehitler Haftası olarak kutlanıyor. Haftanın önemi dolayısıyla, Türkiye Harp Malulü Gaziler-Şehit Dul ve Yetimler Derneği Sakarya Şube Başkanı Niyazi Borinli ile bir söyleşi gerçekleştirdik. Vatan ve millet duyguları bu derece hassas olan bir millet, neden bu kadar duyarsız oldu, neler yapılabilir; talepleri ve sitemleri neler, çözü süreci hakkında neler düşünüyor...  Bunları konuştuk...

- Son yıllarda şehit ve gazilere yönelik çeşitli düzenlemeler yapıldı kanunen... Bunlar nelerdir?

Son yıllarda bu konuya ilişkin devletimiz çeşitli düzenlemelerde bulundu. Sivil şehitlik, şehit yakınları gibi... Mesela bundan öncesinde şehit yakınlarına tanınan istihdam hakkı birden ikiye çıkarıldı. Bundan şehidin eşi, çocuğu ve kardeşinin yanı sıra şehidin anne ve babası da faydalanabilecek.
Şehit olan erbaş ve erlerin anne ve babalarında aranan malullük ve muhtaçlık şartı kaldırıldı. Ayrıca anne babaya ödenen bu maaşa bir alt taban (asgari ücretin net tutarı kadar) getirildi.  Sonra vazife malulü başlığıyla bir düzenleme yapıldı. Bu düzenleme ile Terörle Mücadele Kanunu’nda sayılan haklardan yararlanamayan yaklaşık 700–800 kadar şehit yakını veya gazimiz bu kapsama alınmış oldu.
Eğitime yüzde yüz destek kampanyasında olduğu gibi, terör şehit yakınları ve gazilerine yapılacak gayrimenkul hibelerine muafiyetler getirildi. Toplu taşıma araçlarından ücretsiz faydalanma hakkı tanındı.
Terör eylemleri sebebiyle veya terörle mücadele esnasında malul olan sivillerin kendilerine, hayatını kaybeden sivillerin yakınlarına aylık bağlanmak suretiyle terör mağdurlarının mağduriyetlerinin giderilmeye çalışıldı. Bu bağlamda “sivil şehitlik” kavramı ortaya çıkmış oldu. Harp malullüğünün kavramı genişletildi. Bunun gibi ekonomik, sosyal anlamda çok sayıda değişiklik yapıldı...

- Ülkemizde ve Sakarya’da gerekli önemi gördüğünüze inanıyor musunuz?

Ben bu konuda çok dertliyim. İnsanımız görüyorum ki artık çok duyarsız... Ne söylenir, ne yapılır bilemiyorum. Ben 6 evlat sahibi bir babayım. Benim ve benim gibi binlerce insanın içi yanıyor. Bizi, insanların duyarsızlığı üzüyor...
Bu ülkede huzur içinde yaşamanın bedeli ağırdır, öyle de oldu... Ama bu bedeli benim oğlum ve binlerce şehit oğullarımız ödedi. Buna saygı gösterilmesi gerekir. Bir Sakaryaspor maçı olduğunda ya da bir siyasetçi geldiğinde, öyle görüyorum o kalabalıklar bir şehidin defini arkasında yoklar... Bu çok üzücü bir durum...
Bazen diyorlar, “aaş alıyorsunuz, iş veriyorlar, her şey beleş. Daha ne istiyorsunuz?” Hadi ben kolumu, bacağımı hatta canımı vereyim; verin bana oğlumu, dindirin acımı...İnsanlar maalesef bu konularda çok duyarsız. Bizler çok hassas insanlarız, maddiyat her şeyi çözmüyor ki...

- Şehitlik kavramı denince sizin aklınıza ne geliyor? Bu kavramın bu kadar genişletilmesi sizce uygun mu?
Şehitler seçilmiş insanlardır. Çünkü onların askere gitmeden önceki hallerine bir bakın, çok naiftirler. Benim Alim bir başkaydı. 5 kardeşi var ama bana öyle geliyor ki o çocuk daha bir başkaydı. Çocukluğu, gençliği sanki ta o yıllarında şehit olacağı belliydi. O yüzden şehit tanımını ben devletin tanzim ettiği düzenleme üzerinden yapamam, o yetkiye sahip değilim. Ama o uğurda can verenlerin seçilmiş insanlar olduğunu söyleyebilirim.

- Çözüm süreci hakkında ne söylemek istersiniz?

Çanakkale’ye gittiniz mi bilmiyorum... Benim orada en çok dikkatimi çeken şey, şehitlerin memleketleridir. Oralarda şehit düşen Anadolu insanının birçoğu Güneydoğu ve Doğu Anadolu bölgemizden gençlerimiz, çocuklarımızdır. O nedenle benim çözüm sürecine bakışım, her zaman olumlu olmuştur. Benim evladım şehit düştü diye kin besleyemem, beslemem de doğru olmaz. Vatan sağ olsun. Ne mutlu ki şehit babasıyım. Allah bana bu gururu yaşattı.
Ülkemiz bölünmesin, ne varsa sorunumuz çözülsün. Neden öldürsün birbirini, Çanakkale’de şehit düşen atalarımızın çocukları? Bu topraklar hepimize yeter. Kimseler ağlamasın, evlat acısı çok acı bir şey. İstemem kimsenin yaşamasını, içimiz kavruluyor bizim her gün...
Ama şunu da söylemeliyim, bu topraklarda yaşamanın bedeli ağırdır. Bazen taviz konusunda aşırıya gidildiğini düşünüyorum. Bu ufak da olsa bizleri tedirgin ediyor. Şehit haberlerinin gelmemesi çok mutlu edici ama o şehitler, bu vatan bölünmesin diye can verdi... Bazen kötü haberler duyuyoruz. Tedirgin oluyoruz ister istemez...