Bomboş bir sokakta yürüyorum, bomboş ve upuzun. Kimi arıyorum, neden buradayım? Rüyada bunlar sorulmaz, sormuyorum.

Bir kentteyim. Kalabalık… Gözüm bir sahtekârı seçiyor uzaktan, bir dilenci oluyor derken, çok geçmeden bir memur, iş çıkışı çabuk adımlarla yürüyen…

İnsanlar, ağaçlar, evler… Hepsini tanıyorum, kuşları bile! Çünkü rüyaların malzemesi de gerçekler!

Derken bir pasajın önünden geçiyorum, içeride arabesk bir şarkıyı haykırarak söylüyor bir kadın. Saçlarını sana benzetiyorum… Oysa seni de hiç mi hiç tanımıyorum!

Bu bir düş mü gerçek mi, sen gerçekten var mısın, yok musun? Bilmiyorum.

Ben yalnızca…

Seni arıyorum, seni arıyorum… Seni içimde arıyorum. Seni dışımda arıyorum. Seni içimden ve dışımdan süzüyorum. Sana içinden ve dışından bakıyorum. Sana her yerden bakıyorum. Seni hiçbir yerden göremiyorum. Seni sonsuz istiyorum. Senden sonsuz kaçıyorum. Seninle her yere gidiyorum. Seninle hiçbir yerde yokum. Senden hep umutlu, senden hep bizarım. Her yerde seni anıyorum, oysa senden hiç söz etmiyorum. Seninle müthiş kederliyim, bir o kadar bahtiyar… Hep genç tutuyorsun beni… Ve her zaman ihtiyar…

Sen kimsin? Hangi rüyanın hakikatisin?

Artık anlıyorum: Sen, kendi kentin gibisin! Korkak ve atılgan… Uslu ve mağrur… Poyrazla sert, lodosla baş döndüren…  

Rüzgârın içimde, sen dışımdasın. Bir kar sağanağısın, evet. Üşütürken de güzelsin!

Sınırların gergin, zamanın telaşlı… Karanlık, loş, ışıklı ve kapkara… Bazen yıldızlar yansıyor yüzünde bazen kayboluyorum dehlizlerinde.

Kendi kentin gibisin… Tepelerin uçsuz, kuytuların sütliman…

Boşluklardasın. Binlerce kez dinlediğim şarkılardasın. Geçmişte mi yarınlarda mı, nerdesin?

Sen misin? Gözyaşlarımı güneşinle kurutan?

Hep geçtiğim yerlerdesin, hep geçtiğim yerlersin…

Seni bırakmıyorum. Beni hiç bırakmıyorsun.

Hangimiz esir, hangimiz zalim?

Nasıl anlamıyorsun? Her aşk kendi kalbine gömülüyor bir gün, her ruh kendi kentine!

Seni görüyorum işte: Bana çalmayan telefonlardasın, kara çalmayan kalabalıklar içinde…

Hiç ummadığın bir yerde… “Seni saran aşkların farkındasın, şiirlerle…”

Gitmiyorsun, bitmiyorsun… Bu hayal un ufak olacak birazdan…

Umursamıyorsun.