*İnsan düştüğü yerden kalkar.
*İnsan ektiğini biçer.
*İnsan göre göre hayvan süre süre alışır.
*İNSAN DOĞDUĞU YERDE DEĞİL, DOYDUĞU YERDE YAŞAR.
*İnsan hatasız olmaz.
*İnsan kah olur dağı kaldırır, kah olur darıyı kaldıramaz.
*İnsan kanatsız kuştur.
*İnsan kıymetini, insan bilir.
*İNSAN İNSANIN AYNASIDIR.
*İnsan kocalmakla gönül kocamaz.
*İnsan, nisyandan hali olmaz.
*İnsan olmayan, insan kadrini bilmez.
*İNSAN İNSANIN RAHMANI, İNSAN İNSANIN ŞEYTANI.
*İnsan öleceğini bilse, mezarını kendi kazar.
*İnsan sevdiği şeyi çok söyler.
*İnsan sözünden, öküz boynuzundan tutulur.
*İNSAN KOCAR, GÖNÜL KOCAMAZ.
*İnsan taştan pek, gülden naziktir.
*İnsan yanılmakla alim olur.
*İnsana kardeş gibi yar, Irak gibi diyar olmaz.
*İNSAN MÜREKKEP YALAMAKLA ALİM OLMAZ.
*İnsanı arkadaşı azdırır.
*İnsanı görürsün, yüreğindekini ne bilirsin.
*İnsanı ümit, deveyi hamut yaşadır.
*İNSAN OLAN BİR KERE YANILIR.
*İnsanı zaman kadar terbiye eden bir şey yoktur.
*İnsanın aklı acıyan yerinde.
*İnsanın alacası içinde, hayvanın alacası dışında.
*İNSANA DAYANMA ÖLÜR, AĞACA DAYANMA KURUR.
*İnsanın aynası ef’ali (fiilleri, işleri)dir.
*İnsanın değeri sözünden belli olur.
*İnsanın eti yenmez, derisi giyilmez, tatlı dilinden başka nesi var?
*İNSANI GAM, DUVARI NEM YIKAR.
*İnsanın gözü, yerin kulağı var.
*İnsanın her zamanı bir olmaz.
*İnsanın izzeti de elindedir, zilleti de.
*İNSANIN ADI ÇIKMASINDAN, CANI ÇIKMASI HAYIRLIDIR.
*İnsanın kendi mahiyetini bilmesi ne güçtür.
*İnsanın kötüsü olmaz, meğer ki züğürt ola.
*İnsanın soyu bir, huyu bindir.
*İNSANIN GÖZÜNÜ BİR AVUÇ TOPRAK DOYURUR.
*İnsanın söylemezinden, suyun şarlamazından korkulur.
*İnsanın söz anlamazı, atın gem almazı
*İnsanoğlundan her şey umulur.
*İNSANIN YERE BAKANINDAN, HAYVANIN GÖĞE BAKANINDAN KORK.
*İp kırıldığı yerden bağlanır.
*İpe un serdi.
*İpi, sapı yok.
*İRFAN, SAHİBİNİ AZİZ EYLER.
*İpin ucunu kaçırdı.
*İpini kendi çekti.
*İpiyle kuyuya inilmez.
*İSLAMIN ŞARTI BEŞ, ALTINCISI HADDİNİ BİLMEK.
*İpliği pazara çıktı.
*İpsiz sapsız.
*İpten kazıktan kurtulmuş.
*İSPATINA MUKTEDİR OLMADIĞIN ŞEYİ SÖYLEME.
*İrfanına turp sıkayım.
*İrisini ipe, ufağını çöpe dizer.
*İsmi var, cismi yok.
KAYNAK: Türk Atasözleri ve Deyimleri 2, Milli Kütüphane Başkanlığı
